Kampblog KB ‘24: Dag 3

De laatste volledige dag van klein bivak is spijtig genoeg aangebroken☹️ Maar gelukkig was deze gevuld vol met leuke activiteiten.
Zoals elke kampdag werden we wakker met de ochtendformatie, maar deze keer was het niet van lang slaperig te blijven: tijd voor ochtendgymnastiek! Na deze inspanning verdienden we een lekker kommetje cornflakes bij ons ontbijt. Helemaal klaar om te beginnen aan de dag!
De sloebers startten de dag met het enige echte reclamespel, waar niet alleen hun geheugen maar ook hun conditie uitbundig werd getest. De speelclubbers verhuisden voor hun eerste spel naar het bos om, net zoals de jongste afdeling gisteren deed, het choco-onderbroekenspel te spelen. Na het uitbundige ontbijt hadden de rakwi’s wat dorst gekregen, zij speelden samen een reeks van waterpong-spelletjes. Bij een volle blaas hoort natuurlijk ook een volle maag: we konden natuurlijk niet vergeten onze zelf gemaakte petit-beurretaart van gisteren vandaag te proeven. (spoiler: hij was verrukkelijk!)
’s Middags serveerde de keuken hun fameuze gehaktballen met puree, met in 1 van die met liefde gerolde ballen een verrassing: een stuk wortel! Tafel 1 mocht dankzij rakwi Kato na het eten genieten van een extra dessertje: de zelfgemaakte peche-taart van leidster Indi.
Na die spannende zoektocht tijdens het eten hadden we nood aan een goede platte rust. Toen we allemaal uitgerust waren trokken we snel onze cowboy-outfits aan want Sheriff Joe en Jolene hadden onze hulp nodig om de drilmeester eindelijk te verslaan. We gingen bij leden van de cowboy-school die verspreid in het bos zaten onderdelen voor onze geweren zoeken. Die kregen we enkel door opdrachtjes uit te voeren die onze cowboy-skills testten: lasso’s werpen, pief-poef-paf, en nog veel meer…
Toen we eindelijk alle onderdelen verzameld hadden brachten we ze naar het cowboy-atelier om er wapens van te laten maken. Gewapend gingen de sheriff en zijn vrouw en de indianen de strijd aan met de drilmeester en zijn handlangers, gelukkig kon ons team het beste mikken en hebben we ons gebied teruggewonnen! Dit vieren kon met niets anders dan een knalfeestje, waar de leden al hun laatste energie eruit dansten, voor ze de laatste keer hun bivakbedje inkropen!