Kampblog GB ’22: Dag 3

Op dag 3 werden onze slaapkoppen gewekt met super-enthousiaste muziek en een valse belofte op frituursnacks… Een geweldig begin van de dag dus.

De rakwi’s volgden op met het minutenspel, waar je elke minuut een nieuwe opdracht krijgt. Daarna probeerden ze het bekende cricket eens uit.

De tito’s waren nog wat moe van expeditie Robinson van de vorige dag, ze besloten zich terug te trekken in de schaduw met hun slaapmatjes, en hebben hier alle spieren kunnen losmaken met een leuke yoga-sessie.

De keti’s begonnen na het ontbijt met volle goesting aan de patattenjas, die daardoor zeer vlot ging. Toen trokken ze hun shelter in, waar ze verder aan hebben kunnen werken en rustig konden chillen.

De aspi’s begonnen hun dag met verschillende spelletjes met hun stoeltjes zoals stoelentrein, stoelenrondje en, raar maar waar, “stoel”.

Na een lekker noeneke en een middagdutje riepen Olympus en Olympia iedereen samen voor de eerste wedstrijd van het bivak. De discipline: Worstelen! Iedereen deed zijn best om voor zijn land een medaille binnen te halen, en langs de zijlijn was de aanmoediging oorverdovend.

Na afloop was er nog genoeg tijd bij de rakwi’s om enkele kringspelletjes te spelen, zoals Ik Heb Nog Nooit. De drie oudste afdelingen hielpen de leiding met het opruimen van de eerste wedstrijd en konden bekomen van het worstelen met een lekker koekje.

Tijdens de avondformatie werd de chiro plotseling getuige van een verschrikkelijke gebeurtenis: Nele van de dienstleiding werd ontvoerd door een bende bandieten! Hoe gaan we dat oplossen? Dat is iets voor na het eten…

In de avond kon je de rakwi’s vinden op de dansvloer, waar ze dansten op hun favoriete nummers. Voor het slapen gaan kregen ze nog een uitgebreid, geïmproviseerd theaterstuk opgevoerd.

De tito’s deden een poging tot het befaamde “brandende kurk”, maar het was van korte duur, het was bijna slaaptijd en ze mochten nog een momentje nemen om een berichtje te sturen naar hun ouders.

Toch was de avond nog niet voorbij voor de rakwi’s en de tito’s. Ondertussen hadden de keti’s en aspi’s zich klaargemaakt voor de beruchte verschrikkingstocht. De eerste twee afdelingen werden door een bos geloodst met als doel Nele terug te bevrijden. Superspannend, maar achteraf gezien ook wel heel fijn.

Hierna kon iedereen slapen als een roosje. En maar goed ook, want velen zien morgen op bezoekdag hun ouders terug…